αυτώρης

αὐτώρης, -ες (Α)

αυτός που ενεργεί από δική του παρόρμηση, αυθαίρετα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αυτ(ο)- + -ώρης < όρνυμαι «ορμώ» (πρβλ. νεώρης)].